به گزارش میراث‌آریا، احمد رجبی راغب، فعال رسانه در مورد  اهمیت «رویدادسازی» و جذب گردشگر در روستا در یادداشتی نوشت: گردشگری روستایی، نیازهای اولیه‌ای دارد که از آن‌ها به عنوان زیرساخت یاد می‌شود. این زیرساخت‌ها می‌توانند زیرساخت‌های گردشگری و یا زیرساخت‌های عمومی مورد نیاز در زمینه گردشگری در یک روستا باشند. از جمله این زیرساخت‌ها می‌توان به بالا بردن سطح بهداشت روستاها، بالا بردن سطح امنیت منطقه روستایی و وجود راه‌های ارتباطی مناسب را نام برد که در واقع خاصیت دوگانه داشته و برای افراد ساکن در روستاها و گردشگران مورد نیاز هستند.

علاوه بر این‌ها ما زیرساخت‌هایی لازم داریم که مخصوص حوزه گردشگری است؛ به عنوان مثال واحدهای اقامتی که در فضاهای روستایی با عنوان واحدهای بوم‌گردی نامیده می‌شوند، فروشگاه‌های صنایع دستی، راهنمایان تورهای محلی و... مجموعه‌ها و کسب‌وکارهای اقتصادی که نیاز است برای گردشگران فراهم شوند و لذا برای آن که روستایی را به عنوان هدف گردشگری آماده کنیم، قاعدتاً قبل از هر چیزی باید این زیرساخت‌ها فراهم شود.

وجود این زیرساخت‌ها، می‌تواند چرخه محرک و لوکوموتیو سایر صنایع باشد به طوری که با حرکت صنعت گردشگری و ایجاد این زیرساخت‌ها، دیگر بخش‌های اقتصادی نیز فعالیت خود را آغاز کنند. به عنوان مثال صحبت در خصوص بوم‌گردی‌ها نیاز به بازسازی فضاهای روستایی دارد و به این ترتیب باعث رونق کسب‌وکارهایی از جنس ساخت‌وساز خواهد شد. همچنین فعالیت فروشگاه‌های صنایع‌دستی منجر به رونق زنجیره تولیدات صنایع دستی که کاملاً بومی هستند نیز می‌شود، حتی خرید مایحتاج گردشگران پس از ورود به محیط نیز سبب حرکت صنایع غذایی می‌شود.

با توجه به این که گردشگری روستایی به نوعی جزء گردشگری‌های جایگزین امروزی محسوب می‌شود، دو اصل ویژه توسعه پایدار، بهره‌مندی میزبان از منافع اقتصادی گردشگری و دیگری کاهش اثرات منفی در منطقه از جمله اصول است. در واقع دنیا به سمتی پیش می‌رود که منافع جامعه محلی را با حضور گردشگران تأمین کند. مهمترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم، درونی کردن مصارف است؛ به این معنی که کالاهایی در اختیار گردشگران قرار گیرد که تولید و توزیع آن‌ها به دست جامعه محلی انجام می‌شود. تولید و توزیع صنایع دستی و غذاهای محلی به این موضوع کمک می‌کند.

آموزش در فضاهای روستایی و آماده کردن فضای روستا برای پذیرایی از مهمان‌ها، مهمترین اتفاق برای توسعه پایدار گردشگری است، معتقدیم که ما ایرانی‌ها خیلی مهمان‌نواز هستیم و در مقایسه با سایر فرهنگ‌ها، فرهنگ مهمان‌نوازتری داریم، اما در عمل زمانی که وارد حوزه اجرایی می‌شویم، مشاهده می‌شود که تعارضاتی بین حضور گردشگر در محیط‌هایی مانند محیط‌های روستایی وجود دارد. بنابراین آموزش جامعه میزبان مهمترین اصل محسوب می‌شود که با رعایت آن می‌توانیم تصور کنیم که منافع مادی گردشگری روستایی هم نصیب جامعه محلی شود. در کل مناطق روستایی، میزان و حد مشخصی از جاذبه وجود دارد که می‌تواند در زمان‌های مناسب گردشگران را به سمت خود جذب کند، اما در فضاهای روستایی، رویدادها زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند که مبتنی بر فرهنگ میزبان باشند.

رویدادها، از محرک‌های گردشگری و عامل مهم توزیع و بازتوزیع گردشگران به مناطق مختلف در فصل‌های مختلف است، همچنین جزو عناصری است که در صورت تبیین درست، می‌تواند به محور توسعه گردشگری در زمان یا مکانی خاص تبدیل شود.

برخلاف باور عموم، جاذبه‌های گردشگری تنها محدود به وجود مکان‌های فاخر تاریخی نمی‌شود، بلکه فرآیندها و رویدادهای جاری در یک روستا نیز نقش مهمی در برندسازی و رونق آن دارد. امروزه رویدادها برای احیای فرهنگ‌ها حیاتی و افزایش اوقات فراغت موجب افزایش رویدادهای عمومی، جشن‌ها و سرگرمی‌ها شده است و قطعا با برپایی رویدادهای مختلف شاهد رونق گردشگری روستایی در مناطق روستایی برخوردار از جاذبه‎های گردشگری، فرهنگی، طبیعی و تاریخی خواهیم بود و در بخش گردشگری روستایی برنامه ششم توسعه، توجه به روستاهای دارای قابلیت گردشگری جایگاه ویژه ای دارد.

انتهای پیام/